Werkgevers en werknemers bevrijd jezelf van de digitale wurggreep

Deze blog gaat over mijn worsteling met informatiesystemen en de eerste stappen op weg naar licht aan het einde van de tunnel. Van Martijn Aslander heb ik geleerd dat ik één van de ongeveer 5 miljoen kenniswerkers ben in Nederland. Alleen al dat besef. 5 miljoen gelijkgestemden die allemaal met hun hoofd en beeldscherm proberen iets te maken waar een ander iets aan heeft. In eerste instantie zorgt zo’n immens collectief voor een gevoel van opluchting. I’m not alone in de werkjungle van alsmaar sneller en slimmer. Aan de voordeur van een te overwinnen ICT-systeem bij een nieuwe klant maakt deze sussende gedachte overigens heel gemakkelijk plaats voor kolkende frustratie. Want hoe kom ik er in vredesnaam in? En met welke inspanningen neemt het systeem genoegen zodat ik gewoon lekker aan het werk kan?

Door Corona bedreven geworden in hybride werken, dacht ik dat ik het wel kon: mijn weg vinden in verschillende informatiesystemen. Hoe onwetend was ik! Mijn adviespraktijk haalde deze naïeve aanname al snel stevig onderuit. Het laatste kwartaal van 2021 valt gedeeltelijk te typeren als een genadeloze botsing op de firewalls van 2 klanten. Met als gevolg een wekenlange en vooral hardnekkige weigering van ‘de systemen’ om mij toegang te verschaffen tot hun documenten. Met u-bochten en creativiteit lukte het uiteindelijk toch om naar behoren te functioneren. Al waren dat vooral tijdelijke oplossingen. De klanten, of moet ik zeggen de betreffende ICT-afdelingen, waren onvermurwbaar. Eenmaal opgerichte beveiligingen worden blijkbaar niet zomaar herzien. Of er is geen trigger ingebouwd om een leercurve te laten bestaan en van geval tot geval te bekijken of die beveiliging nu echt het  beste is? Wie het weet mag zijn hand opsteken.

Deze niet-te-vergeten ervaring heeft mij bewust gemaakt van het belang van mijn werkkapitaal: informatie. En nog meer van de mogelijke, negatieve gevolgen die op de loer liggen als informatie niet snel genoeg voorhanden is. Ik som er zomaar een aantal op vanuit een economische invalshoek. Daar waar het pijn gaat doen voor werkgevers. Het ‘strak’ afschermen of onvindbaar maken van informatie zorgt om te beginnen voor tijdsverlies. Tijdsverlies vertaalt zich naar productiviteitsverlies met uiteindelijk geldverlies als netto ‘verdienste’ onderaan de streep. Waar het voor werknemers pijn gaat doen, heb ik in mijn inleiding beschreven: een opeenstapeling van frustraties. Al is mijn vermoeden dat dit maar één hinderlijk aspect van ‘de olifant in de kamer’ is. Vul het vooral zelf verder aan. Mijn stem is er maar één uit de 5 miljoen tenslotte.

Terug naar het thema van de inleiding. Het licht aan het einde van de tunnel. Op aanraden van Martijn Aslander ben ik gaan lezen en leren. Uit zijn documentaire ‘Wat is kenniswerk?’ had ik al de nodige puzzelstukjes opgehaald die zorgden voor een eerste oriëntatie. Zo begon ik enigszins te begrijpen wat er aan de hand is met werkend Nederland in deze tijd van digitale transformatie. Door aansluitend het boek ‘Bevrijd’ van Cal Newport te lezen, stapte ik over naar de volgende fase; ‘het  feest van herkenning’. ‘Bevrijd’ voorziet de lezer van een goede dosis bruikbare tips om je mee teweer te stellen tegen het hyperactieve collectieve brein. Daarmee bedoelt de schrijver aandacht slurpende platforms zoals e-mail en Slack die werknemers afhouden van deep work en vakmanschap. Verdorie, dat gevecht leverde ik ook al jaren.  En niet alleen in combinatie met mijn werk overigens. Voor de ouders met kinderen onder ons zal dit herkenbaar zijn. Ondanks verwoede pogingen maak je geen echt contact omdat die vermaledijde Smartphone er weer eens tussen zit. Dankzij Martijn en Cal kon ik de eerste stappen zetten op weg naar een betere werksituatie. Ik bekijk nu alleen ’s ochtends vroeg en om 17:00 uur mijn e-mail (vooruit, zoveel mogelijk dan). In de tijd daartussenin heb ik een meeting, maak ik een advies of functiebeschrijving of leer ik iets bij. Kortom, ik werk en maak iets waardevols voor een klant zonder storende afleiding.

Uitzoomend naar werkend Nederland denk ik dat er een andere kijk op waardevol werken nodig is. Ik lanceer daarom een eerste vraag die het debat hierover op gang kan helpen. Hoe richten we onze werkprocessen zo in dat ons werkkapitaal – informatie – meer vrijelijk kan stromen dan nu het geval is? Een volgende vraag is relevant voor de kwaliteit van ons werk.  Hoe zorgen we ervoor dat vakmanschap ongehinderd kan floreren zonder teveel afleiding van het hyperactieve collectieve brein? Voor de eerste antwoorden en de bijbehorende zingeving kijk ik uit naar de lancering van het volgende boek van Aslander, ‘Ons werk is stuk’, dat begin maart verschijnt. Als jij een kenniswerker bent die net als ik aan de wurggreep van dicterende systemen wilt ontsnappen dan zou dit boek ook zomaar voor jou kunnen werken. Mijn wens is dat we als kenniswerkers met elkaar het debat aangaan en oplossingen vinden die ons werk  gezond en plezierig houden. Ben jij de volgende die aanhaakt?

Marion van Geest

Contact
close slider

    Contactformulier

    Vul hieronder uw gegevens in, dan zal één van onze adviseurs u direct benaderen:

    HeerMevrouw